Ένα από τα πιο όμορφα και γνωστά ποιήματα του Κωστή Παλαμά, που έχει ακουστεί άπειρες φορές σε σχολικές γιορτές παλαιότερα!! Ένα όμορφο και συγκινητικό ποίημα, που με την απλότητά του μας κερδίζει...
Να' μουν του στάβλου έν' άχυρο
Να' μουν του στάβλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του, το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία, που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ΄μουν του στάβλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Κωστής Παλαμάς
Η Χριστουγεννιάτικη Συναυλία των Τραγουδιστάδων τση Ζάκυθος 2010