Το 1948 ο Ματιέ, ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε επαρχιακό σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Παρά τις αντιρρήσεις του αυταρχικού διευθυντή, οργανώνει μια χορωδία και μέσα από τη μουσική προσπαθεί να αναμορφώσει τις ψυχές των ατίθασων μαθητών. Μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Υποψήφια για Όσκαρ τραγουδιού και ξενόγλωσσης ταινίας.
"Το καναρινί ποδήλατο" έχει γίνει η αγαπημένη μου ταινία, καθώς σε όποια τάξη και να διδάσκεις, πάντα υπάρχει ένας...Λευτέρης που περιμένει βοήθεια! Η ταινία γυρίστηκε το 1999. Βασίζεται σε αληθινή ιστορία και τονίζει την εμπιστοσύνη στην αξία των ανθρώπινων σχέσεων και στην αξία της θέλησης. Παιδιά, αν δεν την έχετε δει, σας έχω πρόταση!!!Μαζέψτε τους φίλους σας ένα Σάββατο ή μια Κυριακή και δείτε τη. Σίγουρα δε θα το μετανιώσετε...
"Τα δελφινάκια του Αμβρακικού" Άλλη μία ωραία και συγκινητική ιστορία.Γυρισμένη το 1993,από τον Ντίνο Δημόπουλο.Απλά υπέροχη! Σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριουδάκι, στον κόλπο του Αμβρακικού, δύο παιδιά, ο Πέτρος (8 χρόνων) και η Ανθούλα (7) περνάνε τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Με τον αυθορμητισμό και την αθωότητα της τρυφερής ηλικίας τους, ανακαλύπτουν σιγά σιγά το θαύμα του κόσμου που τα περιβάλλει. Ώσπου, στο πρόσωπο ενός άλλου παιδιού, απόβλητου από την κοινωνία (και τη ζωή) επειδή έχει φυματίωση, γνωρίζουν τη σκληρότητα των "μεγάλων" που δεν συγχωρούν εύκολα τη διαφορά ή την εξαίρεση, και αποφασίζουν να αντισταθούν.
"Ο Ψύλλος"
"Ψύλλος" είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ' ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. «Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχία στα τέλη της δεκαετίας του '60. Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο, και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη(Δημήτρη Σπύρου), με απολαυστικές ερμηνείες.